บรรยาย EP.16

12:38 PM

หลังจากเจมส์ที่ได้ตอบกลับข้อความของหวานใจเขาเสร็จ เขารีบลุกออกจากเก้าอี้พร้อมยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง จูรินทร์ที่นั่งอยู่ที่นั่งตรงข้ามเขาช้อนตามองขึ้นตามระดับความสูงที่เจมส์ยืนขึ้นและเอ่ยถามเจมส์ออกไป

“มึงจะไปไหนอ่ะ” จูรินทร์

“ไปหาต้า เดี๋ยวกูมาแป๊บนึง” เจมส์

“แต่มันจะถึงเวลาเรียนแล้วนะ” จูรินทร์

“ฝากเอากระเป๋ากูขึ้นไปด้วยแล้วกัน” เจมส์

ก็รู้อยู่แล้วว่าเจมส์เป็นคนไม่ฟังใคร ขนาดต้าพูดก็ยังไม่ฟังเลย นับประสาอะไรกับแฝดน้องกัน?

มือที่แข็งแรงพลางมีเส้นเลือดเล็กน้อยเผยออกมาให้เห็นเมื่อออกแรงผลักประตูไปด้านหน้า กายหนาเบี่ยงตัวออกมาจากห้องแอร์เย็นเขาสวมรองเท้านักเรียนสีน้ำตาลเหยียบส้นอย่างรีบร้อน เพื่อออกมาตามนัดที่ต้าได้ขอร้องไว้

เจมส์เดินจากหน้าห้องปกครองไปตามระยะทาง2เมตรเพื่อไปยังตึกวิทยาศาสตร์ เขาถอดรองเท้าไว้หน้าห้อง411และเดินเข้าไปอย่างถือวิสาสะ เสียงเท้าที่กระทบกับพื้นไม้ดังแผ่วๆทำให้ต้ารู้ว่ามีใครกำลังเดินเข้ามา

ดวงตาสีน้ำตาลมองไปยังต้นตอของเสียง และใช่ เจมส์กำลังเดินเข้ามาแล้ว คนตัวเล็กกว่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆและถอนหายใจออกมา ต้ากุมมือตัวเองเพื่อลดความประหม่าลง ก่อนที่กายหนาจะมาหยุดอยู่ข้างหน้าเขา

“ไหน มีอะไรจะให้เหรอ?” เจมส์

เจมส์พูดด้วยใบหน้ายิ้มร่าและน้ำเสียงตื่นเต้น ต้าสบตาคมที่นัยน์ตามีเดียวกับเขาก่อนจะละสายตาหนี พอมองแล้วเหมือนกับมีประกายดาวสะท้อนออกมาจากดวงตาของเจมส์เพื่อให้รู้ว่าเจ้าของวันเกิดกำลังตื่นเต้นอยู่

“เอ้อ แล้วเพื่อนไปไหนหมดอ่ะ ทำไมมึงอยู่ในห้องคนเดียว” เจมส์

เจมส์พูดพลางหันรอบทิศเพื่อมองหาเพื่อนๆของห้องหกทับหนึ่ง แต่ในขณะที่เจมส์ไม่ทันตั้งตัว คนตัวเล็กใช้จังหวะนี้ก้าวเท้าเข้าไปหาเจมส์อีกก้าว เมื่อเจมส์หันกลับมาก็ตกใจเล็กน้อยและเริ่มมือเย็น เขาไม่รู้ว่าต้ากำลังจะทำอะไรกับเขา

เจมส์หลุบตามองต้าที่สูงต่างระดับกับเขาก่อนที่คนตัวเล็กจะเปล่งเสียงสั่นคลอนออกมาแผ่วๆ

“ย...ยื่นมือมา” ต้า

คนตัวเล็กเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเก้ๆกังๆ ข้อมือหนายื่นออกไปข้างหน้าตามคำสั่ง เจมส์ไม่รู้ว่าต้าจะให้เขาทำไรกันแน่ และเจมส์ก็เห็นมัน... นาฬิกาสีดำสนิทแต่ตัวเลขและสีไฟที่อยู่ข้างในเป็นสีน้ำเงิน มันเป็นสีที่เจมส์ชอบ มือเรียวจัดการสวมนาฬิกาให้เจมส์อย่างเบามือคนตัวสูงตื่นเต้นจนแทบจะเป็นบ้า และเขาก็ช็อคกับมันด้วยเพราะเขาเหลือบไปเห็นยี่ห้อที่สลักไว้บนขอบนาฬิกา

รุ่น G Shock

“ต้า มัน.. มัน...” เจมส์

“ชอบมั้ย” ต้า

“ชอบ ชอบมากๆเลยครับ” เจมส์

ทันทีที่เจมส์ตอบออกไป มือเรียวข้างนึงยกขึ้นมาจับใบหน้าคมอย่างเบามือ มืออีกข้างจับไปที่ไหล่หนา เจมส์มองหน้าอันจิ้มลิ้มด้วยความสงสัยก่อนที่เขาจะเกิดช็อคอีกครั้ง

เท้าคู่สวยเขย่งขึ้นพร้อมกับอวัยวะที่ประกบกันอย่างนุ่มนวล ต้าหลับตาพริ้มพลางป้อนรสจูบแสนหวานให้เจมส์

กลิ่นลิปมันเชอรี่ที่ต้าใช้ กลิ่นตัวต้า จูบที่เจมส์ไม่เคยคิดว่าจะได้รับ มันทำเอาเหมือนกับถูกหวยรางวัลที่1

มือหนาโอบเอวบางเมื่อเจมส์จูบตอบ มืออีกข้างของเจมส์จับที่กลุ่มผมสีเทาควันบุหรี่เพื่อประคองศีรษะคนตัวเล็ก เพราะเจมส์กำลังเคลิ้มกับจูบนี้จนเผลอทำให้กลายเป็นจูบที่เบาแต่เร้าร้อน

ต้าเอวเล็ก

เอวบางจนไม่กล้าออกแรงโอบรัดมากไปกว่านี้...

ยิ่งต้าอ้าปากมากเท่าไหร่ ยิ่งเป็นการเชิญชวนให้เจมส์สอดลิ้นเข้ามามากเท่านั้น ทั้งสองตวัดลิ้นเกี่ยวกันไปมาอย่างหักห้ามใจไม่ได้คนตัวเล็กเริ่มจะไม่มีแรงยืนซะแล้วสิ

“อื้อ..” ต้า

เสียงจูบที่ดังแผ่วๆอยู่ภายในห้องเรียนไร้ผู้คน เสียงหายใจของเขาทั้งสองคน เสียงครางที่ดังออกมาจากลำคอของต้า เจมส์ชอบมัน

แทบจะไม่มีช่องว่างให้ต้าได้พักหายใจเลย มีแค่จังหวะให้พักหายใจสั้นๆก็ต่อเมื่ออ้าปากให้เจมส์สอดลิ้นเข้ามาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเท่านั้นจะผละจูบออกก็ไม่ได้เพราะเจมส์กำลังประคองหัวเขาอยู่ ต้าเริ่มหน้าร้อน หูเริ่มแดงด้วยความเขิน เจมส์จูบเก่ง เจมส์จูบเป็น ไม่ใช่ว่าต้าไม่ชอบมัน แต่โคตรชอบเลยต่างหาก

มือเล็กทั้งสองข้างที่จับไหล่เจมส์เริ่มออกแรงบีบเพื่อเป็นสัญญาณให้รู้ว่าเริ่มหายใจไม่ทัน เจมส์ขบเม้มปากล่างของต้าไปเบาๆก่อนจะผละปากออก เขามองต้าที่ก้มหน้าหงุดพร้อมกับเสียงลมหายใจหอบแห้ง เจมส์พอใจกับสิ่งนี้มาก และเขาก็เขินมากเช่นกัน

“ข...ขอโทษ” เจมส์

“อือ ไม่เป็นไร” ต้า

เจมส์มองต้าที่เอาแต่ก้มหน้าไม่พูดไม่จาซักพัก ก่อนที่ต้าจะพูดคำที่เขารอคอยออกมา

“เจมส์” ต้า

“ครับ?” เจมส์

“ส..สุขสันต์วันเกิดนะ แล้วก็มีความสุขมากๆด้วยนะ” ต้า

ถึงแม้จะพูดออกมาแต่ก็ยังก้มหน้าต่อ ต้ารู้สึกโกรธตัวเองในตอนนี้มาก เมื่อคืนเขาซ้อมพูดแฮปปี้เบิร์ดเดย์หน้ากระจกซะดิบดี แต่วันนี้มันกลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิดไว้

แต่สิ่งที่พิเศษไปมากกว่าการกระทำที่เจมส์ชอบก็คือ แค่มีต้า และต้าทำมันออกมาจากใจ มันก็คือความสุขที่มากพอสำหรับเจมส์แล้ว

“ขอบคุณนะต้า” เจมส์

“ม...ไม่เป็นไร” ต้า

คนตัวเล็กพูดออกมาไม่ถูก เขาอายจนไม่กล้าสนทนาอะไรกับเจมส์แล้ว ไม่ใช่ว่าต้าไม่ชอบเจมส์ ก็แค่ไม่รู้จะพูดออกมายังไงก็แค่นั้น

เจมส์ยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยด้วยความเอ็นดู นิ้วสองนิ้วของเจมส์เชิดคางคนตัวเล็กให้เงยหน้าขึ้นมามองเขา เจมส์ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยที่ริมฝีปากที่เขาเพิ่งชิงจูบมาเมื่อสักครู่ ปากต้าเนียนและนุ่มมากกว่าที่เขาคิด

“ไม่มีแรงยืนเหรอ ถ้ากูไม่รั้งเอวไว้มึงคงร่วงแล้วมั้ง” เจมส์

“ก...ก็มัน..” ต้า

ต้าพูดพลางเบี่ยงหน้าหนีเล็กน้อย เห็นนิ่งๆเด็กเรียนแบบนี้ จริงๆแล้วต้าเป็นคนขี้อายมากๆเลยล่ะ

“แล้วก็ขอบคุณนะ สำหรับของขวัญ” เจมส์

“อื้อ... แล้วก็ฝากเอาไปให้จูรินทร์ด้วยนะ” ต้า

ต้าพูดพร้อมหยิบกล่องนาฬิกาอีกอันใส่มือเจมส์ เจมส์ตาโตด้วยความตกใจ ยังมีของมูลค่าแตะครึ่งหมื่นอีกชิ้นอีกเหรอ? เพียงแค่กล่องก็ดูแพงแล้ว

“แล้วกูจะไม่ใส่สลับกับมันเหรอ” เจมส์

“ไม่สลับ ของเจมส์สีน้ำเงิน ของจูรินทร์สีม่วง” ต้า

“มึงรู้ได้ไงว่าพวกกูชอบสีนี้กัน” เจมส์

“มึงเห็นกูเงียบๆนิ่งๆแบบนี้ จริงๆแล้วกูใส่ใจมากนะ” ต้า

เจมส์ยิ้มออกมาเล็กน้อยพลางโผลกอดกายบาง เจมส์ลูบหัวต้าด้วยความเอ็นดู ต้ายกแขนขึ้นมากอดเจมส์ตอบ ถึงเจมส์จะเป็นคนที่เขาเคยชอบ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะกลับมาชอบอีกครั้งไม่ได้นี่นา

ไม่นานนัก เขาทั้งสองก็ได้ยินเสียงคนหลายคนกำลังเดินเข้ามาในห้อง เจมส์ผละกอดออกและดูเวลาที่นาฬิกาบนข้อมือของเขา มันได้เวลาเรียนคาบแรกของช่วงเวลาบ่ายแล้ว

“ไปก่อนนะ แล้วเจอกันหลังเลิกเรียน” เจมส์

“บายๆ” ต้า

เจมส์หันหลังกลับมาพร้อมโบกมือให้ เขาเดินสวนเพื่อนร่วมห้องของต้านับสิบคนออกไป มันเลยทำให้เพื่อนในห้องสงสัยขึ้นมาทันทีว่าทำไมคนที่ต้าเคยชอบเข้ามาในห้องนี้ และมันก็เกิดเหตุการณ์แย่สำหรับต้า เพราะเขาไม่ชอบให้ใครมาแซว และใช่ เพื่อนนับสิบคนพร้อมใจกันแซวเรื่องเจมส์กับต้า ก็อดที่จะเขินไม่ได้กับเรื่องพวกนี้ ก็แหงอยู่แล้ว ทุกคนในห้องต่างรู้ดีว่าต้าเคยชอบเจมส์มาก่อน