บรรยาย EP.14

 

ตะวันปิดหน้าจอโทรศัพท์และมองไปยังแฟนหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงรอเขา ตะวันวางโทรศัพท์ไว้ที่หน้าโต๊ะคอมและเดินตรงเข้าไปหาองศา มือหนาเอื้อมมือมาจับมือน้อยๆของตะวันก่อนที่คนตัวเล็กจะเข้ามานั่งในโอบกอดอุ่นๆ ทั้งสองนั่งประกบกัน คนตัวเล็กซุกหัวลงเข้าที่อกหนาและเงียบไม่พูดไม่จา จนองศาต้องเป็นคนเปิดบทสนทนาขึ้น

“สรุปโกรธหรือไม่โกรธ” องศา

“ไม่ได้โกรธ ก็แค่น้อยใจอ่ะ” ตะวัน

“ขอโทษนะ กูไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น” องศา

“อือ ไม่เป็นไร กูก็งี่เง่าเหมือนกัน” ตะวัน

หลังจากที่ตะวันตอบกลับ องศาก็ได้แต่นิ่งเงียบ เขาเป็นคนปากแรงเขารู้ตัวดี และเขาก็เป็นคนง้อใครไม่เก่งอีกด้วย องศาใช้มืออุ่นๆของตนประคองไปที่ใบหน้าหวานให้เงยหน้าขึ้นมามองเขา องศาไม่พูดอะไรเพียงแต่โน้มหน้าลงไปจุ๊บที่หน้าผากกว้างเพื่อเป็นการขอโทษ

ตะวันได้รับความอ่อนโยนนั้นก็อดหน้าร้อนไม่ได้ ตะวันซุกหน้าลงที่อกของแฟนตัวเองอีกครั้ง มือน้อยๆทุบเข้าที่อกขององศาเบาๆองศารู้ว่าตอนนี้ตะวันกำลังพูดว่าอะไร เพียงแต่ไม่พูดออกมาเขาก็รับรู้ได้ องศาบ้า บ้าที่สุด

“น...ไหนเรื่องผีกูล่ะ” ตะวัน

ตะวันทวงเรื่องผีที่เขาอยากฟัง องศาโอบกอดคนตัวเล็กแน่นก่อนองศาหงายหลังลงบนที่นอนนุ่ม นั่นเลยทำให้ตะวันนอนอยู่บนตัวของเขาอยู่ องศามองหน้าที่ผุดขึ้นมาจากอกด้วยสายตาที่เอ็นดู ตะวันน่ารักสำหรับเขาจริงๆ

“มองอะไรเล่า!” ตะวัน

“น่ารักดี” องศา

“องศาบ้า ทำคนอื่นเขางอนแล้วยังจะมาชมอีก” ตะวัน

ตะวันพูดจบ ก็หันหน้าไปทางอื่นทันที แก้มนุ่มๆของเจ้าตัวเล็กแนบลงที่อกขององศา มันเป็นสัมผัสที่ไม่ว่าจะส่วนไหนของตะวันองศาก็ชอบมันไปหมด

“มึง” องศา

“หื้อ?” ตะวัน

“มึงจำข่าวเมื่อนานมาแล้วได้ปะ ซัก4-5ปีก่อน” องศา

“ข่าวไรอ่ะ” ตะวัน

“ข่าวที่มีเด็กขายพวงมาลัยโดนรถชนตายที่แยกลำสาลีอ่ะ” องศา

“...” ตะวัน

“ช่วงปิดเทอม จำได้ปะว่ากูบอกมึงว่ากูจะไปงานแต่งลูกพี่ลูกน้อง” องศา

“จำได้” ตะวัน

“นั่นแหละ กูก็ไปตั้งแต่เที่ยง ตอนไปกูก็ไม่ได้ผ่านแยกลำสาลีหรอก กูก็ขับรถกูไปปกติ พ่อให้กูขับ พอไปถึงงานแต่ง ก็กินเลี้ยงอะไรปกติ แต่พอขากลับอ่ะ กูได้กลับคนเดียว” องศา

“อ้าว แล้วพ่อแม่อ่ะ” ตะวัน

“เขาไปคันอื่น ก็เท่ากับว่ากูกลับคนเดียว” องศา

“...” ตะวัน

ตะวันเริ่มรู้สึกขนลุกซู่ทันที ตะวันใช้มือทั้งสองข้างมาประสานกันและรองไว้ใต้คางตัวเอง องศาชันขาเรียวยาวทั้งสองข้างขึ้นพลางโอบกอดเอวบางให้แน่นขึ้นอีกนิด ในระหว่างที่เล่าเขาก็ลูบไล้หลังตะวันเล็กน้อย หรือนี่จะเป็นเรื่องผีที่ไม่มีความน่ากลัวกันนะ?

“หลังกินเลี้ยงอะไรเสร็จมันก็ปาไปห้าทุ่มแล้วอ่ะ กูเลยขับรถกลับ แต่ทีนี้กูไปทางลัดเลยต้องผ่านแยกลำสาลี ในระหว่างที่กูขับรถกูก็นึกขึ้นได้ว่า ไอตรงเนี่ย มันเคยมีเด็กขายพวงมาลัยโดนรถชนตายตอนห้าทุ่ม” องศา

“เชี่ย...” ตะวัน

“เออ พอกูขับผ่าน กูก็พยายามไม่คิดอะไร แต่ทีนี้กูหิว กูก็เลี้ยวเข้าซอยตรอกไป หวังว่าจะมีร้านอาหารเปิดบ้าง แต่มันก็ดึกแล้วอ่ะเนาะ ร้านที่ไหนจะมาเปิด” องศา

“ใช่ๆๆ” ตะวัน

“แต่มันมีร้านเปิดเว้ย ข้าวเหนียวส้มตำ กูก็เลยลงไปสั่ง ป้าๆ เอาปีกไก่2ไม้กับข้าวเหนียว1ห่อครับ อ่ะป้าเขาก็รับออเดอร์ พอเสร็จเขาก็ให้กู กูก็จ่ายตังค่าเหนียวไก่กู แล้วกูก็ขับรถออกมา แต่มึงเชื่อปะ กูจำได้ว่าทุกๆวันตรงนี้แม่งจะเปิดไฟ แต่วันนี้แม่งมืดตึ้บ ไม่มีไฟเสาไหนเปิดเลย” องศา

“อ่าว...” ตะวัน

“ไม่มีคนเลยนะมึง แปลกมาก” องศา

“แล้วมึงทำไงอ่ะ” ตะวัน

“กูก็ตั้งใจขับรถไปเรื่อยๆจนออกจากซอยนี้ แต่คือกูก็หิวไง อยากจอดรถกินเหนียวไก่ก็จอดไม่ได้ กูกลัว” องศา

“คนอย่างมึงกลัวเป็นด้วยเหรอ” ตะวัน

“กูก็คนนะที่รัก” องศา

“แหะๆๆ” ตะวัน

“แต่ก็โชคดีหน่อยเพราะกูมาติดไฟแดง มันประมาณ100วินาทีอ่ะ กูก็เลยใช้จังหวะนี้แดกเหนียวไก่ แต่กูก็กลัวว่ารถมันจะมีกลิ่นอ่ะ เลยเปิดกระจกแดก” องศา

“อร่อยปะ” ตะวัน

“อร่อย แต่กินมึงอร่อยกว่า” องศา

ตะวันยู่หน้าใส่เล็กน้อย มันกำลังจะหลอนเต็มที่แล้ว แต่องศาก็ต้องมาทำให้เขาเขินเสียก่อน

“ล..เล่าต่อสิ” ตะวัน

“ครับ กูก็กินเหนียวไก่กูจนเสร็จแล้วแม่งก็ไฟเขียวพอดี กูจะทิ้งขยะลงหน้าต่างก็ไม่ได้เดี๋ยวจะดูเป็นคนเหี้ยเกินไป กูก็เลยทิ้งขยะแม่งไว้ในรถนั่นแหละ” องศา

“ฮ่าๆๆ เออๆเด็กดี” ตะวัน

“แต่ในระหว่างที่ขับรถอ่ะ อยู่ดีๆกูก็เห็นอะไรผ่านหน้าไป ฟุ้บ!! ผ่านไปโคตรเร็วอ่ะ” องศา

“...” ตะวัน

“กูก็ขยี้ตา เพราะกูคิดว่ากูคงจะตาฝาด แต่พอขับไปซักพัก เอาอีกละ เหมือนเดิมเลย ฟุ้บ!! กูก็...เฮ้ย!? เหี้ยไรวะ... ในใจกูเริ่มคิดละไงเด็กขายพวงมาลัยคนนั้นปะวะ” องศา

“องศาาา T_T” ตะวัน

ตะวันซุกหน้าลงที่อกขององศาอีกครั้ง คนตัวเล็กเริ่มหวาดกลัวกับเรื่องเล่า องศาตบก้นนุ่มๆเล็กน้อยเป็นการปลอบให้หายกลัว แต่ตะวันยังไงก็เป็นตะวัน คนซื่อและขี้กลัวอยู่วันยันค่ำนั่นแหละ

“จากที่กูขับรถความเร็ว40อ่ะ กูเริ่มเหยียบคันเร่งเร็วขึ้นละ 60...80...120” องศา

“โอ้ยมึงขับรถเร็วจังเลยอ่ะ” ตะวัน

“กูกลัวไง กูว่ามันต้องอยู่กับกูแน่ๆ และที่กูคิด... มันก็เป็นจริงเว้ย” องศา

“...” ตะวัน

“ในขณะที่มันกำลังจะลอยผ่านหน้ากูอีกครั้งอ่ะ กูก็คว้ามือไปจับ... ไอเชี่ย!!!!!” องศา

“ฮืออ!!! จะเสียงดังทำไม!!” ตะวัน

องศาใส่เอฟเฟคเสียงเพื่อแกล้งแฟนให้ตกใจ และมันก็เป็นสิ่งที่องศาได้เห็นมัน ตะวันสะดุ้งแรงจนกอดเขาแน่นมากๆ องศาขำคิกคักในใจก่อนจะเฉลยเรื่องเล่า

“พอกูจับได้นะ แม่งคือถุงข้าวเหนียวที่กูกินไปเมื่อกี้เว้ย” องศา

“...” ตะวัน

“อีสัส กูว่าแล้วอะไรผ่านหน้ากูไป โถ่ กูก็นึกว่าผี สรุปวันนั้นกูก็ไม่ได้เจอเด็กขายพวงมาลัย แต่มันคือผีถุงข้าวเหนียว” องศา

“สัส!!! มันไม่ใช่เรื่องผีแล้ว!!” ตะวัน

“แต่มึงก็กลัวหนิ ฮ่าๆๆๆ” องศา

“กวนตีน” ตะวัน

ตะวันเงยหน้าขึ้นมาว่าองศาพลางลุกขึ้นคลานไปนอนยังที่ของตัวเอง เขากระชากผ้าห่มไปอย่างไม่สบอารมณ์ องศาขี้จุ๊มากๆสำหรับเขา

“อะไรเนี่ย แบ่งผ้าห่มมาบ้างดิ” องศา

“ไม่!!” ตะวัน

“โห ดูทำดิ” องศา

องศาบ่นอุบอิบก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียงพร้อมนอน เขาจะดึงผ้าห่มกลับมาแต่ก็ไม่เป็นผล ตะวันอารมณ์บ่จอยมากๆ ในเมื่อตั้งใจจะฟังเรื่องผีแต่ก็มาฟังเรื่องผีถุงข้าวเหนียวจนได้

“เธอขา” องศา

องศาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและเขี่ยไปที่แก้มซาลาเปานุ่มๆ

“อ..อะไร!!” ตะวัน

“แบ่งผ้าห่มมาบ้างดิ” องศา

“ไม่ จะนอน” ตะวัน

องศาหมดหนทาง แต่เพื่อต้องการความอุ่นเขาก็เลยนอนกอดคนตัวเล็กไปทั้งๆที่ไม่มีผ้าห่ม และตอนนี้องศาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตะวันยอมคืนดีกับเขาแล้วหรือยัง...