สิงหา ม.6/8 👬🏻 | Haikyuu

  18:22 PM ตอนนี้เหลือแค่สามคนแล้วจากสิบสามคน   เป็นจำนวนคนที่น้อยมาก   การตายของแต่ละคนมันช่างน่าสงสาร   เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาก็ได้เสียเพื่อนไปอีกคนหนึ่งแล้ว ทันทีที่เดินเข้ามาในโรงเรียนที่แสนเงียบสงัด ต่างคนก็ต่างคิดถึงบรรยากาศที่เคยมีกันครบแก๊ง แต่มันก็เต็มไปด้วยความน่ากลัวเช่นกัน โรงเรียนในวันหยุดที่ไม่มีผู้คน เราก็ไม่สามารถรู้ได้ว่ามันจะมีอะไรที่ไม่ใช่คนแฝงอยู่ตามตึกเรียนหรือไม่ ข้างหน้าเป็นตึกวิทยาศาสตร์ ซึ่งพวกเขาจะต้องเดินผ่านตึกนั้นและตรงเข้าไปที่ตึกอุตสาหกรรม ทั้งสามคนเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่งย่างเท้าเข้ามาในเขตอาถรรพ์แล้ว ทั้งสามคนเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะเรียนที่เขาล่ำลือกัน   ท้องฟ้าเริ่มมืด   ลมเริ่มแรง   เหมือนกับมีพลังงานที่เคียดแค้นอยู่ตรงหน้า จู่ๆการินก็เกิดอาการสั่นไหวจนไม่อยากจะเดินเข้าไปมากกว่านี้ เพียงแค่เห็นโต๊ะที่ดูไม่มีพิษภัยอะไรมันก็ทำให้การินไม่อยากมอง “ ไม่ไหวแล้ว   ไม่เอาแล้ว !!”  การิน การินนึกถึงคลิปที่น่าอนาถตาที่เมฆส่งให้เมื่อสักครู่ก็ทำเอาสติแตก   การินทิ้งตัวเองลงไปนั่งกับพื้นที่เต็มไปด้วยเศษใบไม้   การินพยายามหลบสายตาจากโต๊ะตัวนั้นด้วยความหวาดตัว

  Mek Talk ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้หินอ่อนหน้าบ้านของผมเพื่อรอซันมารับ   วันนี้ผมจะไปรับหลานเป็นเพื่อนซัน   จริงๆผมก็เป็นห่วงซันนั่นแหละ   แล้วก็หวังว่าถ้าวันนี้ซันตาย   ผมก็จะตายด้วย   เช่น   ขับรถอยู่ดีๆเสียหลักชนเสาไฟฟ้าตายไรงี้   แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ   ก็สงสารแซ็กที่ยืนรออาซันไปรับโดยที่ไม่รู้เรื่องเลยว่าอาซันเขาตายแล้ว สักพักผมก็เห็นรถเก๋งสีดำเปิดไฟสูงใส่หน้าผมอย่างหยอกล้อ   ผมรู้เลยว่าต้องเป็นซันแน่นอน   ผมลุกขึ้นและเก็บโทรศัพท์เข้าลงกระเป๋ากางเกง   ผมย่างเท้าเข้ามาที่รถของแฟนผมและเปิดประตูออก   ผมค่อยๆก้มตัวลงเข้าไปนั่นเบาะข้างคนขับอย่างถือวิสาสะก่อนที่ซันจะคว้าคอผมไปหอมแก้มฟอดใหญ่   ก็ทำแบบนี้เป็นประจำจนชินแล้วล่ะ “ เพิ่งอาบน้ำเสร็จเหรอ   ตัวหอมจัง ”  ซัน “ อือ   อาบรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้   มันร้อนอ่ะ ”  เมฆ “ ขี้ร้อนจัง ”  ซัน ซันพูดจบ   เขาก็วางมือคู่สวยของเขาไปที่พวงมาลัยและหักหมุนมันเพื่อกลับรถ   ซันขับด้วยความเร็วประมาณ  40  กิโลเมตรต่อชั่วโมง   ก็ถือว่าเป็นความเร็วค่อนข้างช้านิดหน่อย   แต่ปลอดภัยไว้ก่อนก็ดี “ น้องเลิกกี่โมงเหรอ ”  เมฆ “ เลิกแล้ว   แต่เค้าไม่รีบขับหรอก